11. Objawy

Kama spoglądała na ogromną willę z zachwytem. Spodziewała się czegoś wielkiego, ale nie tak spektakularnego.
Dom był ogromny i cały biały. Duże okna wpuszczały do środka mnóstwo słońca. Wokół były piękne, zielone drzewa i kolorowe kwiaty. Najwspanialszy był jednak widok oceanu, który łączył się z błękitem nieba.
W środku rezydencja była bardzo przytulna, pełna słońca i wszędzie wisiały zdjęcia rodziny Aveiro.
-Młody, zanieś swoją walizkę do swojego pokoju - poinstruował syna Cristiano. - My będziemy spać tu - otworzył jakieś drzwi, gdy byli na piętrze domu.
-Razem - pokiwała głową Kama. Na środku stało ogromne łoże nakryte białą kapą. Z balkonu roztaczał się przepiękny widok na ocean.
Zostawiła swoje rzeczy w środku i podeszła do barierki. Trudno było, nawet przed samą sobą, przyznać się jej, że tęskni za takimi widokami. Na Fuereventurze wyglądało to wszystko podobnie.
Uciekła stamtąd mając piętnaście lat i wracała niechętnie. Stojąc teraz na tym balkonie na Maderze, nie mogła się okłamywać. Była dziewczyną z wysp i kochała ocean, kochała ten klimat, to wszystko. Powietrze było zupełnie inne niż w Madrycie. Oddychało się jej tu zdecydowanie lepiej, lżej.
-Pięknie, co? - w drzwiach pojawił się Cristiano. Stanął za nią, przytulając się do jej pleców i kładąc ręce na barierce obok jej rąk.
-Pięknie - szepnęła. Coraz trudniej było jej z warunkami umowy, którą podpisała. Seks, i w ogóle dotyk Crisa miał być dla niej czymś łatwym. Nie sądziła, że ten Portugalczyk będzie ją tak krępował! - Chyba musimy iść do małego.
-Jak mały tu przyjdzie to też się nic nie stanie - wyszeptał w jej szyję. Kamie zrobiło się gorąco, czuła jak jej policzki płonął. Nagle dotarło do niej, że Cristiano ją najzwyczajniej w świecie podnieca! Podobał się jej i to w taki sposób jak żaden facet przed nim! Dlatego była skrępowana i odlatywała, gdy tylko ją dotknął.
Kierowana instynktem odwróciła się do niego twarzą. Uśmiechnął się delikatnie i pogłaskał ją po policzku.
-Kami, czego ty się boisz? - spytał z troską.
-Niczego - spuściła wzrok. Nikt nigdy nie zdrobnił tak jej imienia, ale bardzo jej się to spodobało.
-Czemu nie chcesz się zakochać? - delikatnie chwycił jej podbródek i uniósł do góry, by znów spojrzała mu w oczy.
-Bo miłość czyni słabym, Cris, a ja nie mogę być słaba - powiedziała twardo.
-Masz mnie - uśmiechnął się czule. - Będę twoją siłą.
-Przestań - odepchnęła go i weszła do pokoju.
-Na tym to polega, Kama. Miłość daje ci siłę, sprawia, że z miłości i dla miłości, możesz przenosić góry.
-Bzdura - prychnęła i zaczęła rozpakowywać swoją walizkę.
-Neva nie przenosi się do Turynu, bo Morata tak chce, ale robi to dla niego. Kocha go i zrobi wszystko...
-Neva jest głupia - przerwała mu. - Rezygnuje ze swoich marzeń kosztem jego. Mogłaby być najlepszym architektem w Madrycie, ale jedzie do Turynu, gdzie będzie tylko żoną Moraty!
-Czego ty się boisz? - skrzyżował ręce na piersi.
-Tego, że będę słaba, Cris. Że porzucę swoje plany i marzenia dla kogoś kto mnie potem skrzywdzi.
-Patrz, już zmieniłaś zdanie - wyszczerzył zęby w uśmiechu. - Jeszcze jakiś czas temu deklarowałaś, że nie wierzysz w miłość. Teraz nie chcesz miłości.
-Nie rozumiesz - warknęła i chciała wyjść, ale chwycił ją za rękę.
-Czy ty kiedykolwiek byłaś zakochana? - spojrzał na nią uważnie.
-Byłam - szepnęła.
-I co się stało?
-Umarł.
Cris z zaskoczenia puścił jej dłoń, a ona wyszła nie zatrzymywana.


Neva i Isco siedzieli przy stole w kuchni. Ze swoich miejsc doskonale widzieli Lenę, która leżała na kanapie w salonie i pustym wzrokiem patrzyła za okno.
-Nie pracuje - szepnął Isco. - Nigdzie nie wychodzi. Tylko tak leży i patrzy.
-I nic nie chce powiedzieć - dodała Neva. - Czekaj, czekaj... Kto płaci za jej część? Okupuje naszą kanapę już miesiąc! Kama sobie pojechała na wczasy z Ronaldo, a my mamy ją niańczyć i płacić!
-Morata - palnął Isco nim się zastanowił.
-Co?! - syknęła.
-No co? - oburzył się. - Morata płaci za większość rzeczy w tym mieszkaniu.
-Isco, zjebie, chcesz mi powiedzieć, że jesteś utrzymankiem Moraty? - warknęła.
-On zarabia więcej niż ja, a do tego ma mega bogatego ojca! To dobre, co? Bili się bym przeszedł do Realu, a sprzedany Morata w Juve zarabia więcej niż ja w najlepszym klubie na świecie.
-Odjęli ci za głupotę - burknęła.
-Sie... - zaczął radośnie Alvaro, ale na widok min Nevy i Isco urwał. - Co jest? - cmoknął narzeczoną we włosy i usiadł obok niej na krześle.
-Nie wiedziałam, że masz dwie utrzymanki - fuknęła Neva.
-Co? - Alvaro drgnął nerwowo.
-Trzy, siostrzyczko, zapomniałaś o sobie - wyszczerzył zęby Isco. Neva wyciągnęła rękę, żeby go uderzyć, ale Morata w porę ją chwycił.
-Isco cię oszukuje, sam za siebie płaci - westchnął. - Dokładam tylko za tę część Leny.
-Czemu? - warknęła patrząc na niego ostro.
-Bo jak nie ja to ty byś to robiła, a doskonale wiemy, że nie za bardzo masz z czego. Poza tym co za różnica, za miesiąc będziemy już małżeństwem i wszystko będziemy mieć wspólne - położył jej dłoń na udzie. Neva westchnęła ciężko, wiedziała, że ta awantura nie ma sensu. - A ona tak długo? - wskazał na Lenę.
-Długo - przytaknął Isco.
-Długo - westchnęła Neva. - Tylko miejsca wegetacji zmienia.
-Aha - mruknął Morata. Patrząc na Lenę wiedział już, że Torres nie pozostawił jej złudzeń. Fernando miał rodzinę i nie powinien wszystkiego rzucać dla chwilowej słabości u boku Leny. Może i była ładna, młoda i w niczym nie przypominała Olalli, ale nie musiał jej od razu zdradzać. Alvaro i tak najbardziej żałował, że musiał o tym wiedzieć, że to widział. Trudno mu też było patrzeć Nevie w oczy i udawać, że nie ma pojęcia dlaczego Lena jest taka jaka jest.
-Torres też się ostatnio w ogóle nie pokazuje - skomentował Isco, a Moracie zrobiło się gorąco.
-I bardzo dobrze, ma żonę to niech z nią siedzi i bawi dzieci. Lena nie jest dla niego - burknęła Neva.
-Torres też ma doła jak Lena - zakomunikował stojący w drzwiach Jese.
-Skąd wiesz? - zaciekawił się Isco.
-Plotki docierają do niego razem z zarazkami w powietrzu - warknęła Neva.
-Nando opiekuje się żoną i czeka na narodziny córki. Termin pod koniec października - powiedział nie zrażony niczym Jese i oparł się o kuchenny blat.
Neva spojrzała na Moratę i przekręciła oczami.
-Chodzisz z nimi na badania czy wnioskujesz to po wielkości jej brzucha? - warknęła.
-Spotkałem ostatnio Fabregasa. A Fabregas wie to od Pique, a Pique od Casillasa, a ten od... - rozpoczął swój monolog Jese. Morata pokręcił głową, a Neva kompletnie przestała go słuchać.
Słyszała za to jak Lena zrywa się z kanapy i biegnie do łazienki. A potem wymiotuje.
-Co znowu jej dałeś do jedzenia? - Neva zaatakowała Isco.
-Nic! - zamachał rękami.
-Jese? - zerknęła na kumpla.
-Ja wyjątkowo też nie!
-A ja dopiero przyszedłem - odezwał się Alvaro, bo czuł, że zaraz na niego padnie podejrzenie.
-Rzyga się z niestrawności, nerwów albo ciąży - powiedział Jese.
-Ciąży - prychnęła Neva. - Niepokalane poczęcie zdarzyło się raz, moja siostra nie jest drugą Maryją tak samo jak ty nie wyglądasz na drugiego Józefa! Karmicie ją byle czym kiedy nie widzę i rzyga jak kot! Jesteście bez serca!
Alvaro zbladł, patrzył jak blada Lena kładzie się na kanapie i wpatruje w sufit.
-Zaraz wrócę - zerwał się i wyszedł przed blok. Wybrał numer Ronaldo, który o dziwo, odebrał niemal natychmiast.
~Siema, co tam w Madrycie? - przywitał się.
-A co jeżeli Lena jest w ciąży z Torresem?
~Zwariowałeś? Przecież to tylko raz...
-Ty chyba o pojedynczych razach powinieneś coś wiedzieć - przerwał mu.
~Po czym wnosisz?
-Siedzi cały dzień na kanapie, wygląda jak jakieś zombie, śpi i wymotuje. Nie jestem lekarzem ani tym bardziej ekspertem, ale to nie jest normalne. Neva obwinia o te jej wymioty Isco, że daje jej do jedzenia byle co, ale...
~Serio myślisz, że to to?
-Nie wiem
~Jeżeli Lena jest w ciąży z Torresem to mamy przesrane, stary.



____________________

Przepraszam, że tyle trwało nim pojawiło się tu coś nowego ;)
postaram się być bardziej regularna.
Obecnie jestem na etapie szukania pracy, bo Euro dobiega końca i moja praca związana z Euro też. A za co trzeba zapłacić mieszkanie i kupić czekoladę :P
Do tego ciągle z tyłu głowy dobija się do mnie praca magisterska. Z dnia na dzień robi to coraz głośniej, więc czas ostro się z nią wziąć i zostać w końcu tym magistrem filologii polskiej. Marzę o tym, żebym w końcu mogła czytać książki, które chcę a nie muszę. Brat cioteczny mi ostatnio rzucił wyzwanie, że nasz inny brat w ciągu roku przeczytał 50 książek. Zrobiło mi się tak mega smutno, bo ja też przeczytałam tyle książek, o ile nie więcej. Jeżeli 10% z tego było tym co sama sobie wybrałam uznaje to za sukces. Reszta to na zajęcia, egzaminy lub do prac zaliczeniowych. Nie zaprzeczam, że niektóre był fajne, ale... Obecnie czytam "Grę o tron". I jestem tak szczęśliwa, że to jest czytanie tego co chcę, a nie muszę, że nie potraficie sobie wyobrazić :D
Tak, mam dziwne marzenia i sposoby uszczęśliwiania samej siebie.


Rozgadałam się, buziaki!